Dankrede Else Kooi

Delft, 7 Januari 2000

Hooggeachte Rector Magnificus, waarde hooggeleerden, lieve familie, beste vrienden, geachte aanwezigen,

• In mijn woonplaats in California zie ik nogal eens een auto rijden met een plakkaat achterop dat zegt "Proud parent of an honor student" en dan de naam van een school. Zo zouden mijn ouders trots zijn geweest een zoon te hebben met een eredoctoraat, nog wel van de TU Delft. Maar mijn vader zou het niet achter op zijn boerenwagen hebben geschreven, dat was zijn stijl niet en dat deed je niet in het goede dorp Lutjegast waar ik opgroeide. De schoolmeester zou gezegd hebben "zie je wel!" Hij bewerkstelligde dat ik, tegen de dorpstradities in, vanuit zijn schooltje met 20 leerlingen naar de HBS ging, een stap die bevorderde dat ik op een interessante levensloop terug kan blikken. Daarin voel ik mij echter bovenal gezegend met mijn lieve vrouw en kinderen, en met het Christelijk geloof, een steun in goede en slechte tijden.

• Bij Philips heb ik de opmars van de silicium transistor technologie vanaf zijn begintijd meegemaakt, startend in de groep van de integere Leo Tummers en steeds omringd door uitnemende collega's. Het verheugt mij dat een aantal van hen hier zijn. Medegroepsleider Paul Hart en experimentator Jo Appels komen in mijn gedachten ... zij hebben al afscheid van het aardse leven moeten nemen.

• Voor de TU Delft heb ik altijd respect gehad, maar pas goede contacten gekregen toen ik in 1979 in Silicon Valley in California een Philips Laboratorium mocht opzetten. Daar hadden we medewerkers nodig van zwaar kaliber, en jawel, Delft kon er enkele leveren! We hebben er zelfs een Delftse Professor een jaar te gast gehad. Ik kon me dat veroorloven want de TU betaalde zijn salaris. Zijn verblijf heeft trouwens zowel Philips als de TU Delft goed gedaan; Professor Huijsing heeft, meen ik, nog steeds vruchtbare contacten met "Silicon Valley."

• Als chemicus kan men soms bij toeval buskruit kan uitvinden. Zo deed ik in 1966 eens een oxydatie experiment met een stukje silicium in een hete oven. Het experiment mislukte faliekant. En juist die mislukking werd de basis voor de uitvinding van lokale oxydatie, of LOCOS, zoals wij het afkortten. Het had een explosief effect. Wereldwijd werd het een standaard methode in de productie van complexe computer chips en andere geïntegreerde schakelingen.

• De tijd staat niet stil - techniek ook niet. Toen ik LOCOS bedacht waren mijn paranimfen, zoon Frank en neef Reinoud, amper vier jaar oud. Toen keken ze nog tegen mij op. Nu profiteren zij als technici van de microchip-ontwikkeling van de afgelopen decennia. Die ontwikkeling heeft vrijwel alle technische ontwikkelingen in een versnelling gebracht. Het is als een door een explosie veroorzaakte lawine effect.

• Om micro-electronica te bedrijven is een diversiteit van disciplines nodig: fysica, chemie, electronica, systeem kennis. Inbreng van deze vakgebieden dient gebalanceerd te worden. Een Research Instituut voor Micro-electronica als het Delftse DIMES zal door een variatie van inbreng en wensen vaak in beweging zijn. Ik heb waargenomen, hooggeleerde Beenakker, dat u ook in woelige tijden het evenwicht redelijk weet te bewaren. Dat ik uit uw handen een doctoraat van de TU Delft mocht ontvangen is voor mij een groot genoegen.

• Ik dank u wel.